زبان انگلیسی
اِنگلیسی (به انگلیسی: English، تلفظ: /ˈɪŋɡlɪʃ/) یک زبان طبیعی از خانواده زبانی زبانهای هندواروپایی از شاخهٔ زبانهای ژرمنی غربی است که نخستین بار در انگلستان در عهد آنگلوساکسونها تکلم شد و انگلیسی باستان شکل گرفت. بعدها پس از تهاجم سزار و نورمنها، انگلیسی میانه شکل گرفت و مکاتب ادبی در ادبیات انگلیسی، انگلیسی نو نخستین را شکل داد. امپراتوری بریتانیا، با مستعمرهسازی در تمام قارهها و تشکیل بزرگترین امپراتوری جهان، سپس ابرقدرت شدن ایالات متحده آمریکا و سادگی دستور زبان انگلیسی و وامواژههای بسیار؛ موجب شد تا سرانجام انگلیسی نو، یک زبان میانجی جهانی و پرگویشترین زبان جهان شود.[۴][۵][۶][۷][۸][۹][۱۰][۱۱]
انگلیسی در انگلستان و جنوب شرقی اسکاتلند تکامل یافت. از دیگر زبانهای ژرمنی میتوان به آلمانی، هلندی، دانمارکی، سوئدی و نروژی اشاره کرد. امروزه، به تقریب، نیمی از مجموعه واژگان و دستور زبان انگلیسی از زبانهای ژرمنی و نیمی دیگر را وامواژه تشکیل میدهد که بیشتر آنها از لاتین، فرانسوی، بخشی از یونانی و دیگر زبانها وارد انگلیسی شدهاند.[۱۲][۱۳] انگلیسی باستان شباهت بسیاری به آلمانی باستان داشت؛ چون انگلیسیزبانها، بیشتر، از ژرمنها بودند که از آلمان وارد بریتانیا شدند و چهبسا آلمانی را میتوان مادر انگلیسی دانست. در اثر نقش و توان زیاد بریتانیا در گسترههای نظامی، اقتصاد، علم، سیاست و فرهنگ در جهان پس از قرن هجدهم، و بهویژه ایالات متحده آمریکا از سدهٔ بیستم میلادی، انگلیسی در جهان گسترش یافته و زبانی بینالمللی، زبان مادری، زبان دوم، زبان خارجه و زبان میانجی در بسیاری از کشورهای جهان شدهاست.[۱۴]